! قطره وفا

مرغک تشنه لب پس از پرواز
می‌رود تا که آب نوشد باز

هر کجا یافت جوی یا رودی
بکنارش همی شود دمساز

سر فرو می‌برد به آب و از آن
نوش جان می‌کند بقدر نیاز

پس از آن رو بسوی خالق خویش
کرده و شکر می‌کند آغاز

می‌چکد قطره‌ای ز منقارش
چون دهانش به شکر گردد باز

این نشان صفا و عشق و وفاست
ورنه کی رود را به قطره نیاز!

موارد مرتبط

No Results Found

The page you requested could not be found. Try refining your search, or use the navigation above to locate the post.